weten we het.
Eindelijk...
Na hele lange tijd weten we nu wat er aan de hand is met Silje.
Steeds werden we van het kastje naar de muur gestuurd door de huisarts.
Ach...valt wel mee....loopt allemaal niet zo'n vaart....
Ze is nog jong....
Komt wel goed......
Toch maar concentratietestje doen bij de kinderarts??
Oké....doen we dat toch....
Na de test bleek dat ze inderdaad concentratieproblemen had, net als haar zus.
Beiden kregen methylfenidaat (oftewel Ritalin onder een andere naam) voorgeschreven.
Bij haar zus werkt dat voldoende. In de ochtend neemt ze haar dosering en dan om 12 uur bij de boterham en dat werkt voldoende om haar aandacht bij haar werk te houden en cijfers van hier tot Tokio te halen.
Bij Silje leek het aanvankelijk te helpen.....
maar al gauw veranderde dat weer.
Eind groep 4 bleek toch wel dat er wat moest gaan gebeuren, niet voor haar schoolresultaten, maar voor haar zelf. Ze kreeg last van faalangst. En hevig ook. Op sociaal vlak begon het minder te lopen.
Ze zonderde zich meer en meer af...was vaak alleen op het plein...
en juf merkte dat ze er toch last van kreeg.
Op mijn vraag aan de huisarts of het mogelijk was dat Silje misschien onderzocht en getest kon worden, stuurde hij me door naar de kinderarts, want die schreef de medicijnen voor.
De kinderarts vond het allemaal niet nodig dat ze getest werd, want aan "rugzakjes" had je tegenwoordig niks meer. Wel kon ze andere medicatie krijgen. Dat hebben we 3 dagen geprobeerd....toen ben ik er mee gestopt om het te geven. Ondanks dat Silje geweldig vrolijk werd...enorm creatief....en zingend en lachend door het huis ging.....werd ze gek van zichzelf.....haar hoofd liep over van energie...en ze zag dingen die er niet waren. Net of ze volledig stoned was.
Toen kon de kinderarts niks meer voor ons betekenen...en ook de huisarts gaf niet thuis.
Ik ben op zoek gegaan naar een andere huisarts. En heb hem het verhaal voorgelegd.
Hij zei direct dat dit niet zo door kon gaan.
Schreef een verwijsbrief voor een kinderpsycholoog.....ééntje die hij persoonlijk kende en waarvan hij wist dat ie goed was. Hij heeft de goede man 's avonds ook nog gebeld om te vertellen dat Silje zo spoedig mogelijk bij hem in de praktijk moest zijn, omdat Silje gewoon helemaal niet lekker in haar vel zat.
Dat was vlak voor de kerstdagen.
Ik kreeg talloze lijsten opgestuurd om in te vullen. School kreeg ook lijsten.
Eind januari had ikzelf het eerste 2,5 uur durend gesprek met hem om zoveel mogelijk te vertellen over Silje.
Daarna was Silje zelf aan de beurt. 3 weken achter elkaar kreeg ze 2-3 uur lang, testen.....vragenlijsten....en eindeloze vragen gesteld van de medewerkers.
Toen kreeg ik weer lijsten om in te vullen....honderden vragen.....
En toen was het eindelijk 12 maart.
Ik had een afspraak van 2,5 uur om alles door te praten.
Daaruit kwam het volgende;
Silje heeft
ADHD
Lichte vorm van autisme
Lichte vorm van PDD-Nos
Daarbij is een IQ test afgenomen waarvan
Verbaal-IQ :136
Performaal IQ:112
Totaal IQ: 129
Eindelijk vallen dingen op hun plek.
Krijgen we de handvatten waar we zo vaak om hebben gevraagd.
Wat kan mij het schelen welke "stempel" het meiske heeft, maar dat "stempel"
heeft ze wel nodig om de juiste handvatten te kunnen gebruiken! Waarom snappen jullie artsen dat niet?????
Wat denk je hoe het voelt als je je meissie verdrietig ziet worden omdat ze dingen gewoon niet begrijpt?
Hoe denk je dat het is als wij in ons gewone abracadabra nederlands uitdrukken....
zoals bv; joh...je hebt vierkante ogen van het televisie kijken....
waarop dat kleine meisje totaal van slag naar de spiegel loopt omdat ze vierkante ogen heeft!!!
Kijk.....dat abstracte taalgebruik....strakke structuur....duidelijke tijden.....duidelijke afspraken...daar waren we al mee bezig hier thuis....omdat we wel merkten dat dat beter werkte....
Maar nu is het gewoon bevestigd....en nu kunnen we eraan werken dat we beter op onze woorden letten....dingen duidelijk zeggen in simpele "rechte" woorden..zonder al dat beeldspraak.
Dat het druk is in haar hoofd dat blijft.....maar dat ze met haar handen naar haar hoofd grijpt omdat ze het niet meer aankan die drukte...omdat er teveel aan prikkelende informatie binnenkomt....die zij niet in de juiste vakjes kan opbergen....daar kunnen we wèl wat aan doen....
En daarom wilde ik dat "stempel"....heren artsen.......
En niet om er slechts een plakkertje op te plakken met daarop welke aandoening dan ook.
Ik ben er blij mee.
Gewoon....deze dingen maken haar wel tot SILJE.
Mijn dochter.
Mijn meisje waar ik ongelofelijk trots op ben.
En waarvan ik onvoorwaardelijk hou inclusief stempel.
Maar ik kan dat meisje nu helpen....gericht helpen.
Om haar te leren haar leventje te leven die zij wil.
En haar leren omgaan met haar "stempeltje"......
Ze is begonnen met een sociale vaardigheidstraining in de praktijk van de kinderpsych.
12 weken lang op dinsdagmiddag van 16.00 tot 17.30.
Met een stuk of 8 kinderen zoals zij.....
En samen werken ze aan elkaar en aan zich zelf.
Ze heeft het er reuze naar haar zin.
Ze is blij.
Opgelucht.
Ze is blij te weten wat ze heeft.
Ze is blij te weten dat ze niet de enige is.
Ze is blij te weten dat ze niet gek is in haar hoofd.
Ze heeft zich voorgenomen om binnenkort in de klas te gaan uitleggen wat ze heeft.
En uit leggen wat ze lastig vind....en waarom ze soms dingen doet die misschien niet helemaal handig zijn.
Ik vind dat wel lef hebben....ondanks haar faalangst heeft ze toch ballen!!
(kijk.....en dat zijn nu zinsopbouwen waar Silje helemaal niks van snapt! Ze heeft maar 1 bal....een blauwe adidas voetbal!!!)
Stoer kind!!
