zondag 23 april 2017

Hij is weer schoon.....

Ik heb expres geen foto gemaakt van ervoor.....dat wilde ik jullie niet aandoen 😂 Want niks erger om etensresten van je scherm te moeten schrapen, dan kan je beter een doucheputje leeghalen.

Ik ben nu bijna een jaar een alleenstaande ouder....dat is hoe de gemeente het omschrijft ..... In dit "bijna-jaar" heb ik 1 ding wel geleerd....en dat is DOEN.
Een doucheputje bijvoorbeeld. In ons "dames" huishouden....is zo'n doucheputje een nogal afstotelijk iets.
Zo'n Ieuwww-ding.....in dezelfde categorie als spinnen....
Alleen spinnen kan je nog met de stofzuiger opzuigen....en dan de stofzuiger mond zo snel mogelijk op de grond duwen...en nog paar minuten laten zuigen zodat ie er niet meer uit rent....
Maar dat lukt niet met een doucheputje.
De eerste keer dat dat ding verstopt raakte negeerde ik het gewoon....want als je het negeert dan is het er niet....toch?

Maar op een gegeven moment viel er niks meer te negeren als het water vriendelijk over je voeten kabbelt tijdens het douchen.
Tsja....toen moest ik toch maar es achter de oren krabben hoe dit aan te pakken. Ik had geen zin om voor elk wissewasje zo'n woningbouw-kerel te bellen en ik daar als zo'n hulpeloze huismam moet toezien hoe hij zijn mouwen opstroopt om mijn putje leeg te scheppen😂😂

Na nog wat dagen uitstellen moest het toch maar gebeuren.
Met schroevendraaier....latex handschoenen en een stevige plastic zak sleepte ik me naar de badkamer....
Ik slikte die toch wel gallige brok weg....
Trok de latex handschoenen tot zo ongeveer in mijn oksels....pakte de schroevendraaier in de houdgreep....kneep mijn ogen dicht.....oh...kut...ik zie niks meer.....kneep mijn ogen tot spleetjes....hield mijn adem in....en stak de schroevendraaier in het putdekseltje. Wipte hem omhoog.....en de brok in mijn keel won het bijna om naar buiten te schieten....

Voor me lag de meest ranzige substantie die je in een horrorfilm nog niet verdragen kan....
Walgelijk. Smerig.
En dan te bedenken dat het gewoon van jezelf afkomt. Serieus....heb je daar wel eens bij stil gestaan? Ik toen niet.....inmiddels wel...maar ik kan je ook zeggen dat die gedachte niks veranderd aan het feit dat het gewoon echt heel erg smerig is.

Maar goed....dan komt het ergste....zo lang het stil ligt is het gewoon walgelijk....maar zogauw het verwijderd moet worden word het nog meer dan walgelijk.....
Met uitgestrekte arm stak ik de schroevendraaier in die smerige substantie....
En kokhalzend tilde ik die smurrie omhoog.....die er gelijk weer afgleed en terugplonste.  Uiteindelijk kreeg ik in de gaten wat de beste methode was.....en rolde het à la spaghetti om de schroevendraaier heen en mikte het geheel in de plastic zak.
Na nog wat laatste resten en flink naspoelen kon het putdekseltje weer op zijn plaats en verdween al het douchewater weer direct naar het riool.....

Dit ritueel herhaalt zich vrij regelmatig.  En inmiddels stel ik het niet meer uit....is de brok verdwenen al slik ik nog wel even flink....en het spaghetti draaien is niet meer nodig....gewoon rigoureus de schroevendraaier erin en hoppaaaa zo de plastic zak in....zonder dat het eraf knikkert.

En eerlijk gezegd.....het stelt eigenlijk maar weinig voor...het is in ieder geval beter dan een baby verschonen die aan de diarree is.......


Zal ik het doen?

Zal ik mijn blog nieuw leven in blazen?
Eigenlijk wil ik het wel...mijn kop loopt vaak over van gedachten...over van alles en nog wat. En ik mag graag schrijven, dat is wel een uitlaatklep. Maar schrijven kost ook heel veel tijd. En dat heb ik nou net weer niet zo heel veel.
Aan de andere kant is het misschien juist wel goed....want dan moet ik mijn kont wel aan de stoel hebben....en tijd maken. 

Ik heb jarenlang geblogt. En ik vond het heerlijk. Maar toen was ik fulltime mams....en de meiden sliepen 's middags
en 's avonds lagen ze er na Sesamstraat in.
Tsjonge....wat een mooie tijd was dat....

Zal ik weer beginnen met bloggen?
Weet je wat het leuke aan bloggen is? Je kan dingen die je jaren geleden opschreef gewoon weer terug lezen. En de foto's die je toen plaatste....dat is wel heel leuk hoor.
Niet altijd....het is ook best confronterend soms...en dat is wel es lastig.
En ja ...dan zijn er ook nog mensen die er niet tegen kunnen dat je "alleen maar" over leuke dingen schrijft uit je leven.
Ik heb serieus reacties gehad van mensen....die ik kende.....dat ik alles veel te rooskleurig opschreef. Dat ze niet geloofden wat ik schreef...
Tsja....dan vraag ik me af wat je op mijn blog doet....
Dat heb ik uiteindelijk ook gevraagd....maar dan hielden ze de klep wel dicht.
Voor mij was het duidelijk; nieuwsgierigheid en jaloezie....afgunst...
Eigenlijk belachelijk hè....mensen willen overal een mening over hebben....en ze schromen niet om die maar klakkeloos het web op te slingeren.
Ik begrijp dat niet goed. Altijd maar oordelen....veroordelen....waarom moet dat?

Dat is trouwens wel een mooi onderwerp om over te bloggen🤔
Want dat is natuurlijk het volgende.....waarover blog je?
Nou...eigenlijk geloof ik niet dat dat zo'n probleem zal zijn....
In mijn hoofd speelt zich zoveel af...daar word ik soms stapelgek van.
Wist je dat ik er nog niet zo lang geleden achter kwam dat mensen het gewoon "stil" hebben in hun hoofd?
In mijn hoofd is het nooit stil. Nooit! Mijn gedachten tuimelen de hele dag rond...van de hak op de tak springend....maar nooit is het stil.
Ik was echt stomverbaasd.  En nog steeds kan ik me niet voorstellen hoe het is om een stil hoofd te hebben.
Lijkt me best wel een keer kicken om mee te maken maar eerlijk gezegd denk ik dat ik daar niet mee kan omgaan.

Bloggen....
Misschien moet ik maar weer es een poging wagen.  Gewoon zo nu en dan eens....

Mijn eigen pennenvruchten uit het hart.

"Vruchtenhartje".....het was het lievelingssnoepje van mijn vader....
Toen hij ziek werd stond er altijd een schaaltje met Vruchtenhartjes bij hem...onder handbereik.
Ook zijn moeder....mijn oma....had altijd een schaaltje Vruchtenhartjes in het kastje naast haar stoel. Oma kon niet meer lopen door een hersenbloeding. Ze zat altijd in een hoge comfortabele stoel. Haar linkerarm rustte op een kussen. Haar voeten op een krukje. Een tafeltje over haar benen. Met haar bibberende rechterhand kon ze net de klep van het kastje naast haar openen. Zo'n kastje met een oude radio op een gehaakt kleedje....daarnaast een vogelkooi op standaard met daarin Pietje....die prachtig fluiten kon.....ik bedenk me nu pas dat het in al die jaren wel meer dan 1 Pietje moet zijn geweest....want oma was toch 88 dacht ik....en ze heeft zeker 20 jaar in die stoel gezeten.....Pietje zal toch geen 20 jaar op dat stokje hebben zitten fluiten....toch.....?🤔

Oh ik dwaal af...uhm....als oma met bibberend hand de klep van het kastje openmaakte....zaten wij als etterbakken ongeduldig te wachten dat die magere, met ouderdomsvlekken bezaaide hand eindelijk op de tast het schaaltje met de Vruchtenhartjes vond en langzaam voor haar op het tafeltje zette waarna de hand terug ging om de klep te sluiten.
Wij keken ondertussen de hartjes haast het schaaltje uit....
En als we dan eindelijk 1 (!) hartje mochten pakken hoopten we toch wel op een leuke tekst.

Vruchtenhartjes....ik heb er veel herinneringen aan....ze zijn voor mij toch wel speciaal. Ik was dan ook in shock toen ik kortgeleden las dat de productie van Vruchtenhartjes gaat stoppen.
Zo jammer....

Vruchtenhartjes....ik heb er mooie herinneringen aan....misschien moet ik met Vruchtenhartje nieuwe herinneringen maken....

.....en gewoon weer gaan bloggen.