woensdag 6 februari 2013

Pesten....

een hot item.

Ik heb de pest aan pesten.....sorry voor mijn woordkeus....maar net als mijn woordkeus is pesten ook iets om op te spugen.

Gisteren was er op Ned 3 een programma met die bloedmooie kerel.....uhm...hoe heet ie toch....
Ja....Arie Boomsma....die...
Er zaten allerlei mensen die een woordje meespraken.
Mensen die gepest werden/worden, maar ook een meisje wat zelf gepest heeft en daar heel veel spijt van heeft.
Ook waren de ouders van een jongen die zelfmoord heeft gepleegd in de studio.
En er was een interview met de ouders van het meisje dat 7 weken geleden koos voor de dood.
Door voor een trein te stappen.
Onder het oog van haar klasgenootjes.

Ik zat met kippenvel op de bank.
Dat intense verdriet wat die ouders hadden.....en het ongelofelijke leed wat deze jonge mensen, hun kinderen, hebben ondergaan door het eindeloze getreiter, gepest, gesar van leeftijdgenoten.

Gepest worden omdat je in de ogen van hen, anders bent.
Gepest worden, zodat een ander zich machtig voelt...oppermachtig zelfs. Stoer.
Gepest worden, omdat zij zich groot kunnen voelen....
En jij die gepest word....gesard en getreiterd....om niks. Dag in en dag uit.
Omdat je niet voldoet aan de eisen van hen....
Omdat je "te dik" bent...
Een bril draagt...
Van andere muziek houd...
Geen hippe kleren aan hebt...
Luizen hebt...
Rekenen lastig vind...
Niet goed gymen kan.....en altijd als laatste gekozen word.....

Of omdat je anders bent.
Of omdat je anders bent in HUN ogen.....

Dat zulke jonge mensen liever dood gaan dan bij hun ouders te zijn....dat zulke jonge mensen liever afscheid nemen van hun ouders en broertjes en zusjes.....
dan elke dag de confrontatie aan te moeten gaan met hen.....
Dat zulke jonge mensen liever hun veilige familie achterlaten.....en die beslissing nemen die nooit maar dan ook nooit teruggedraaid kan worden....
De eenzame beslissing om uit het leven te stappen.
De eenzame beslissing om hun familie...hun allerliefste naasten....
in intens verdriet achter te laten......

Hoe zo'n verschrikkelijk eenzaam moet je je dan voelen.
Hoe verschrikkelijk zwaar moet zo'n beslissing zijn geweest...

Stel je het eens voor...dat jij voor de keuze staat....

Dat je moet kiezen om je ouders....broertjes en zusjes achter te laten....of doorgaan met de confrontatie van je pesters......dag in dag uit.....
En je kiest voor het achterlaten van je ouders en je broertjes en zusjes.

Hoe gruwelijk eenzaam ben je dan.
Hoe gruwelijk is dit.

Hoe gruwelijk is pesten.....

Probeer het eens te voelen.....dat je het echt niet meer ziet zitten....
dat je ten eerste al overweegt om uit het leven te stappen......
en ten tweede.....
het ook werkelijk uitvoert....

Een jong leven.....in de bloei van zijn of haar leven....
die moet sprankelen van levenslust....vol plannen moet zitten voor de toekomst....
kiest ervoor....

OM
DOOD
TE 
ZIJN
!!!!!!!!!!!!

Laat het stoppen mensen...
alsjeblieft....
maak een vuist tegen pesten.....

wij doen het ook....


1 opmerking:

Willy zei

Zo waar wat je schrijft. Gepest worden zit zo diep bij een mens. Onze dochter is erg gepest in de brugklas, het gaat gelukkig nu goed met haar. Maar het onderwerp pesten of iets wat daar te maken mee heeft brengt haar toch regelmatig van haar stuk. En dat vind ik zo erg, zo een leuke meid en dan dat verdriet.
Groetjes Willy