Eigenlijk wil ik het wel...mijn kop loopt vaak over van gedachten...over van alles en nog wat. En ik mag graag schrijven, dat is wel een uitlaatklep. Maar schrijven kost ook heel veel tijd. En dat heb ik nou net weer niet zo heel veel.
Aan de andere kant is het misschien juist wel goed....want dan moet ik mijn kont wel aan de stoel hebben....en tijd maken.
Ik heb jarenlang geblogt. En ik vond het heerlijk. Maar toen was ik fulltime mams....en de meiden sliepen 's middags
en 's avonds lagen ze er na Sesamstraat in.
Tsjonge....wat een mooie tijd was dat....
Zal ik weer beginnen met bloggen?
Weet je wat het leuke aan bloggen is? Je kan dingen die je jaren geleden opschreef gewoon weer terug lezen. En de foto's die je toen plaatste....dat is wel heel leuk hoor.
Niet altijd....het is ook best confronterend soms...en dat is wel es lastig.
En ja ...dan zijn er ook nog mensen die er niet tegen kunnen dat je "alleen maar" over leuke dingen schrijft uit je leven.
Ik heb serieus reacties gehad van mensen....die ik kende.....dat ik alles veel te rooskleurig opschreef. Dat ze niet geloofden wat ik schreef...
Tsja....dan vraag ik me af wat je op mijn blog doet....
Dat heb ik uiteindelijk ook gevraagd....maar dan hielden ze de klep wel dicht.
Voor mij was het duidelijk; nieuwsgierigheid en jaloezie....afgunst...
Eigenlijk belachelijk hè....mensen willen overal een mening over hebben....en ze schromen niet om die maar klakkeloos het web op te slingeren.
Ik begrijp dat niet goed. Altijd maar oordelen....veroordelen....waarom moet dat?
Dat is trouwens wel een mooi onderwerp om over te bloggen🤔
Want dat is natuurlijk het volgende.....waarover blog je?
Nou...eigenlijk geloof ik niet dat dat zo'n probleem zal zijn....
In mijn hoofd speelt zich zoveel af...daar word ik soms stapelgek van.
Wist je dat ik er nog niet zo lang geleden achter kwam dat mensen het gewoon "stil" hebben in hun hoofd?
In mijn hoofd is het nooit stil. Nooit! Mijn gedachten tuimelen de hele dag rond...van de hak op de tak springend....maar nooit is het stil.
Ik was echt stomverbaasd. En nog steeds kan ik me niet voorstellen hoe het is om een stil hoofd te hebben.
Lijkt me best wel een keer kicken om mee te maken maar eerlijk gezegd denk ik dat ik daar niet mee kan omgaan.
Bloggen....
Misschien moet ik maar weer es een poging wagen. Gewoon zo nu en dan eens....
Mijn eigen pennenvruchten uit het hart.
"Vruchtenhartje".....het was het lievelingssnoepje van mijn vader....
Toen hij ziek werd stond er altijd een schaaltje met Vruchtenhartjes bij hem...onder handbereik.
Ook zijn moeder....mijn oma....had altijd een schaaltje Vruchtenhartjes in het kastje naast haar stoel. Oma kon niet meer lopen door een hersenbloeding. Ze zat altijd in een hoge comfortabele stoel. Haar linkerarm rustte op een kussen. Haar voeten op een krukje. Een tafeltje over haar benen. Met haar bibberende rechterhand kon ze net de klep van het kastje naast haar openen. Zo'n kastje met een oude radio op een gehaakt kleedje....daarnaast een vogelkooi op standaard met daarin Pietje....die prachtig fluiten kon.....ik bedenk me nu pas dat het in al die jaren wel meer dan 1 Pietje moet zijn geweest....want oma was toch 88 dacht ik....en ze heeft zeker 20 jaar in die stoel gezeten.....Pietje zal toch geen 20 jaar op dat stokje hebben zitten fluiten....toch.....?🤔
Oh ik dwaal af...uhm....als oma met bibberend hand de klep van het kastje openmaakte....zaten wij als etterbakken ongeduldig te wachten dat die magere, met ouderdomsvlekken bezaaide hand eindelijk op de tast het schaaltje met de Vruchtenhartjes vond en langzaam voor haar op het tafeltje zette waarna de hand terug ging om de klep te sluiten.
Wij keken ondertussen de hartjes haast het schaaltje uit....
En als we dan eindelijk 1 (!) hartje mochten pakken hoopten we toch wel op een leuke tekst.
Vruchtenhartjes....ik heb er veel herinneringen aan....ze zijn voor mij toch wel speciaal. Ik was dan ook in shock toen ik kortgeleden las dat de productie van Vruchtenhartjes gaat stoppen.
Zo jammer....
Vruchtenhartjes....ik heb er mooie herinneringen aan....misschien moet ik met Vruchtenhartje nieuwe herinneringen maken....
.....en gewoon weer gaan bloggen.
Aan de andere kant is het misschien juist wel goed....want dan moet ik mijn kont wel aan de stoel hebben....en tijd maken.
Ik heb jarenlang geblogt. En ik vond het heerlijk. Maar toen was ik fulltime mams....en de meiden sliepen 's middags
en 's avonds lagen ze er na Sesamstraat in.
Tsjonge....wat een mooie tijd was dat....
Zal ik weer beginnen met bloggen?
Weet je wat het leuke aan bloggen is? Je kan dingen die je jaren geleden opschreef gewoon weer terug lezen. En de foto's die je toen plaatste....dat is wel heel leuk hoor.
Niet altijd....het is ook best confronterend soms...en dat is wel es lastig.
En ja ...dan zijn er ook nog mensen die er niet tegen kunnen dat je "alleen maar" over leuke dingen schrijft uit je leven.
Ik heb serieus reacties gehad van mensen....die ik kende.....dat ik alles veel te rooskleurig opschreef. Dat ze niet geloofden wat ik schreef...
Tsja....dan vraag ik me af wat je op mijn blog doet....
Dat heb ik uiteindelijk ook gevraagd....maar dan hielden ze de klep wel dicht.
Voor mij was het duidelijk; nieuwsgierigheid en jaloezie....afgunst...
Eigenlijk belachelijk hè....mensen willen overal een mening over hebben....en ze schromen niet om die maar klakkeloos het web op te slingeren.
Ik begrijp dat niet goed. Altijd maar oordelen....veroordelen....waarom moet dat?
Dat is trouwens wel een mooi onderwerp om over te bloggen🤔
Want dat is natuurlijk het volgende.....waarover blog je?
Nou...eigenlijk geloof ik niet dat dat zo'n probleem zal zijn....
In mijn hoofd speelt zich zoveel af...daar word ik soms stapelgek van.
Wist je dat ik er nog niet zo lang geleden achter kwam dat mensen het gewoon "stil" hebben in hun hoofd?
In mijn hoofd is het nooit stil. Nooit! Mijn gedachten tuimelen de hele dag rond...van de hak op de tak springend....maar nooit is het stil.
Ik was echt stomverbaasd. En nog steeds kan ik me niet voorstellen hoe het is om een stil hoofd te hebben.
Lijkt me best wel een keer kicken om mee te maken maar eerlijk gezegd denk ik dat ik daar niet mee kan omgaan.
Bloggen....
Misschien moet ik maar weer es een poging wagen. Gewoon zo nu en dan eens....
Mijn eigen pennenvruchten uit het hart.
"Vruchtenhartje".....het was het lievelingssnoepje van mijn vader....
Toen hij ziek werd stond er altijd een schaaltje met Vruchtenhartjes bij hem...onder handbereik.
Ook zijn moeder....mijn oma....had altijd een schaaltje Vruchtenhartjes in het kastje naast haar stoel. Oma kon niet meer lopen door een hersenbloeding. Ze zat altijd in een hoge comfortabele stoel. Haar linkerarm rustte op een kussen. Haar voeten op een krukje. Een tafeltje over haar benen. Met haar bibberende rechterhand kon ze net de klep van het kastje naast haar openen. Zo'n kastje met een oude radio op een gehaakt kleedje....daarnaast een vogelkooi op standaard met daarin Pietje....die prachtig fluiten kon.....ik bedenk me nu pas dat het in al die jaren wel meer dan 1 Pietje moet zijn geweest....want oma was toch 88 dacht ik....en ze heeft zeker 20 jaar in die stoel gezeten.....Pietje zal toch geen 20 jaar op dat stokje hebben zitten fluiten....toch.....?🤔
Oh ik dwaal af...uhm....als oma met bibberend hand de klep van het kastje openmaakte....zaten wij als etterbakken ongeduldig te wachten dat die magere, met ouderdomsvlekken bezaaide hand eindelijk op de tast het schaaltje met de Vruchtenhartjes vond en langzaam voor haar op het tafeltje zette waarna de hand terug ging om de klep te sluiten.
Wij keken ondertussen de hartjes haast het schaaltje uit....
En als we dan eindelijk 1 (!) hartje mochten pakken hoopten we toch wel op een leuke tekst.
Vruchtenhartjes....ik heb er veel herinneringen aan....ze zijn voor mij toch wel speciaal. Ik was dan ook in shock toen ik kortgeleden las dat de productie van Vruchtenhartjes gaat stoppen.
Zo jammer....
Vruchtenhartjes....ik heb er mooie herinneringen aan....misschien moet ik met Vruchtenhartje nieuwe herinneringen maken....
.....en gewoon weer gaan bloggen.
3 opmerkingen:
Ja doen. Jou kennende is het goed voor jezelf. En wie weet, misschien ook wel voor mij. Misschien leer ik er wel van om zo open te zijn als jij.
Thnx Peter...
Je moet gewoon gaan zitten en je hoofd laten schrijven...zoals je denkt...zo schrijf je het. Dezelfde woorden die je in je hoofd hebt...want dat zijn de woorden die jij bent....
Doen!!!!♡ sharon
Een reactie posten